Իմ հոգու խաղաղ, Պահապանն ես Տեր, Իմ սրտի խաղաղ, Մեծ Տիրակալը:

Հարց է ծագում, թե` «Ո՞ւր է Իրական Մարգարիտը», որը մենք երկար ժամանակ փնտրում ենք: Մեր գանձե՞րը` թանկարժեք մեքենաներ, սարերի վրա տներ, դրամ, հարստություն, սրա՞նք են մարգարիտները: Քրիստոնյա մարդու պատասխանը պիտի լիներ. «Անշուշտ, ո'չ»: Ինչու՞: Ինչպես Հիսուսի պատմած վաճառականի (Մատթ. 13:46) պարագային ասացինք, թե նա ամեն ինչ արեց, որպեսզի այդ թանկագին մարգարիտը գնի, այսինքն` կարողացավ հավաքել անհրաժեշտ դրամը, նույնը համոզված ենք, պիտի աներ մեզանից ամեն մեկը, եթե դրա անհրաժեշտությունը զգացվեր:

Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու նշանավոր հոգևորականների դասից է ականավոր հոգևոր, հասարակական գործիչ ՎԱՐԴԱՆ արքեպիսկոպոս ՕՁՆԵՑԻՆ կամ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍՅԱՆԸ (1812-1897թթ.):

Զինվորը Հայոց լույսն աստվածային իր մեջ է կրում, Գենով հայկազուն նա միշտ զգում է կանչն հայրենիքի, Առյուծ Մհերի ոգին է արթնանում ու պաշտպանում է հողը հայրենի, Զինվորը հայոց լույսն աստվածային իր մեջ է կրում:

Լու՜յս, լու՜յս բարի, Հոգով օծված Տեր Հիսուսի, Հոգիները լցրու լույսով, սեր, օրհնությամբ, Օրը բարի լույս-ժպիտով թող արարվի, Քրիստոս Սիրով, Ազգս Հայոց միաբանվի։

Արեգակն արդար լույս ճաճանչներով երկիրն է օծում, Ի խորոց սրտի «Հայր մեր» աղոթքն եմ երկինք առինքնում առավոտ լուսո, Քաղցրահունչ կապն եմ Քեզ հետ հաստատում, Որդի Աստծո, Արեգակն արդար լույս ճաճանչներով երկիրն է օծում:

Անբավ ու Անճառ Տերն ես բոլորիս, փա՜ռք Քեզ հավիտյան, Ամենատես ես, Ամենակարող, մեր ծով մեղքերից, խնդրում եմ, զատիր, Ազատ մեզ դարձրու մահվան ճիրանից, հարություն մեզ տուր, Անբավ ու Անճառ Տերն ես բոլորիս, փա՜ռք Քեզ հավիտյան:

«Այո՛, դու իսկապես ծաղիկներ չաճեցրիր, բայց դա առաջնային չէր ինձ համար, այլ ես առաջին հերթին խոնարհություն, հավատ ու իմ հանդեպ վստահություն էի ակնկալում քեզնից»։

ՈՒղիղ ճամփեքից խոտորվել եմ ես, մոլորյալ եմ, Տե՛ր, Անհուն մեղքերի ծովն եմ ես սուզվել, Տե՛ր, փրկեա դու ինձ, Ինձ՝ մոլորյալիս Դու հետ դարձրու, Տե՛ր, օգնիր Դու ինձ, ՈՒղիղ ճամփեքից խոտորվել եմ ես, մոլորյալ եմ, Տե՛ր:

Վաղ ծիսական հիշատակությունների համաձայն Քրիստոնեական Եկեղեցին աղոթել է ննջեցյալների համար իր հիմնադրման առաջին իսկ օրերից։ Նահատակների հնագույն վկայաբանություններում հանդիպում ենք նահատակների համար արված աղոթքների, որպեսզի նրանք հավիտենական հանգստի արժանանան։ Հռոմի կատակոմբներում փորագրված հնագույն աղոթքներից մեկում ասվում է. «Հավիտենական հանգիստ պարգևիր նրանց, օ՜ Տեր, և թող հավիտենական լույսը ճառագի նրանց վրա»։